নৱোদয়ৰ যাত্ৰা – এটি জীৱনৰ সঁচা পাঠশালা (JNV Life)

---

শিৰোনামঃ নৱোদয়ৰ যাত্ৰা – এটি জীৱনৰ সঁচা পাঠশালা
(এজন নৱোদয় শিক্ষাৰ্থীৰ হৃদয়স্পৰ্শী সাত বছৰীয়া অভিজ্ঞতা – ১৫টা অধ্যায়ত)

---

অধ্যায় ১: প্ৰৱেশ – স্বপ্নৰ আৰম্ভণি
নৱোদয়ত নামভৰ্তি হোৱা এক সপোনৰ পূৰণ আছিল। গ্ৰাম্য পৰিৱেশৰ পৰা অহা এগৰাকী শিশুৰ বাবে এই যাত্ৰা আশাব্যঞ্জক আছিল। ছয়ষ্ঠ শ্ৰেণীত চান্স পোৱাৰ পাছত নতুন স্থান, নতুন বন্ধু, নতুন জীৱনপদ্ধতি সকলোৰে লগত পৰিচয় ঘটিছিল। আত্মীয়-স্বজনৰ চকুত চকুলোৰে বিদায় লোৱা হৈছিল। ইউনিফৰ্ম পিন্ধি, কিতাপ-খাতা ল’ই এক নতুন অধ্যায় আৰম্ভ হৈছিল। ভয় আৰু উৎসাহৰ মাজেৰে জীৱনৰ এক বিশেষ ভৱিষ্যৎ গঢ়িবলৈ যাত্ৰা আৰম্ভ হৈছিল।

অধ্যায় ২: হোষ্টেল – নিজৰ ঘৰ এৰা নতুন ঘৰ
হোষ্টেল আছিল দ্বিতীয় ঘৰ, য’ত বহুজন একে লগত থকা শিকিছিল। প্ৰথম ৰাতিৰ কান্দোন, মাকৰ কথা মনত পৰিছিল, কিন্তু বন্ধুবৰ্গে সেই অভাৱ পূৰণ কৰিছিল। এটা খাটত শোৱাচোৱা, কাপোৰ ভাগ ভাগ কৰি পিন্ধা, ৰাতিপুৱা শৌচালয়ৰ লাইনৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ৰাতি পৰ্যন্ত এক শৃঙ্খলাৰ জীবন চলিছিল। বন্ধুত্বৰ ডোৰ সঁচাকৈ ইমান মজবুত আছিল যে সময়ৰ লগত ঘনিষ্ঠতাও বাঢ়ি গৈছিল।

---

অধ্যায় ৩: শ্ৰেণীকক্ষ – জ্ঞানৰ মূল মঞ্চ
নৱোদয়ৰ শ্ৰেণীকক্ষ আছিল কেৱল পঢ়া নহয়, জীৱনৰ পাঠ শিকাৰ স্থান। শিক্ষক-শিক্ষিকাই কিতাপৰ উপৰিও জীৱনৰ মূল্য শিকাইছিল। ইংৰাজী, গণিত, বিজ্ঞানৰ লগতে সংগীত, কলা, আৰু সামাজিক বিজ্ঞানো প্ৰিয় হৈ পৰিছিল। কঠিন বিষয়বোৰ বন্ধুবোৰৰ সহায়ত সহজ হৈছিল। প্ৰতিটো পাঠই আত্মবিশ্বাস গঢ়িবলৈ সহায় কৰিছিল।

---

অধ্যায় ৪: শিক্ষক – জ্ঞানৰ আলোকবাহী
নৱোদয়ৰ শিক্ষকসকলে শুদ্ধপাঠৰ উপৰিও শৃঙ্খলা, নৈতিকতা আৰু আদৰ্শ জীৱনৰ গুৰুত্ব বুজাইছিল। তেওঁলোক কেতিয়াবা কঠোৰ হৈছিল, কিন্তু সেই কঠোৰতাৰ ভিতৰতে মৰম লুকাই আছিল। স্কুলৰ পৰীক্ষাৰ আগত ৰাতিপুৱা তিৰবিৰাই উঠি সৰগৰ দৰে অধ্যয়নৰ পৰিবেশ সৃষ্টি কৰিছিল। তেওঁলোকৰ চিৰস্মৰণীয় পৰামৰ্শসমূহ আজিও জীৱন পথত সহায়ক।

---

অধ্যায় ৫: খেল – দলগততাৰ পাঠশালা
নৱোদয়ৰ খেলৰ মৈদানত কেৱল খেল নহয়, জীৱন গঠনৰ পাঠ লোৱা হৈছিল। ফুটবল, ভলিবল, ক্ৰিকেট, আৰু দৌৰ প্রতিযোগিতাত অংশ লোৱা হৈছিল। খেলৰ মাজেৰে সহনশীলতা, নেতৃত্ব আৰু দলগত বোধ গঢ়ি উঠিছিল। সন্ধিয়া খেলি খেলি ঘামঝৰা সময়বোৰ আজি স্মৃতি হৈ ৰ’ল। হাউচ প্ৰতিযোগিতাই প্ৰতিযোগিতাৰ স্পিৰিট শিকাইছিল।

---

অধ্যায় ৬: মেছ – পেটৰ তৃপ্তি আৰু হৃদয়ৰ বন্ধন
মেছত খোৱা মানে মাথোঁ ভোজন নহয়, বরঞ্চ মিলনৰ অনুভৱ। একেটা টেবুলত সকলো বন্ধু একেলগে বহি খাইছিল। নিয়মীয়াকৈ প্ৰাৰ্থনা কৰি খোৱা, মেনু পাল্টোৱাৰ আবেদন কৰা, পছন্দ নোহোৱা খোৱা – সকলোতেই সহনশীলতা আৰু সমন্বয় শিকিছিল। স্পেচিয়েল ডে’ত পোৱা পায়স বা চিচা – এনে সৰু খুশীবোৰেই জীৱনৰ মিঠাস।

---

অধ্যায় ৭: উৎসৱ – দূৰৰ ঘৰখন ওচৰৰ হৈ পৰিছিল
নৱোদয়ত সকলো ধৰ্ম আৰু সংস্কৃতিৰ উৎসৱ উদযাপন কৰা হৈছিল। ঈদ, পূজা, দিওঁলি, বড়দিন – সকলো উৎসৱত সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান, নাট, গীত, কবিতা পাঠ ইত্যাদি একেলগে কৰিছিল। পৰিয়ালৰ অভাৱ একেলগে উৎসৱ পালন কৰি কমি গৈছিল। বন্ধু-বান্ধৱৰ সৈতে নিজে সাজি, শপিং কৰি, অংশগ্ৰহণ কৰি উৎসৱ আনন্দময় হৈছিল।

---

অধ্যায় ৮: বন্ধুত্ব – হৃদয়ৰ সেউজ সম্পর্ক
নৱোদয়ৰ বন্ধুত্বৰ গাঁঠনি সৰ্বাধিক দৃঢ় আছিল। লগৰ বন্ধুবোৰে নিজৰ পৰিয়াল যেন অনুভৱ কৰাইছিল। অসুস্থ হ’লে খবৰ লোৱা, জন্মদিনত চুপি চুপি উপহাৰ দিয়াৰ পৰা আৰম্ভ কৰি, ৰাতিপুৱা একেলগে উঠা, একেলগে পঢ়া – সকলোতেই আন্তৰিকতা আছিল। কলেজলৈ ওলাই গলেও, এই বন্ধুত্ব আজিও অবিচ্ছেদ্য।

---

অধ্যায় ৯: পুথিভঁৰাল – চিন্তাৰ স্বাধীনতা
নৱোদয়ৰ পাঠাগাৰ আছিল এটা নীৰৱ জ্ঞানৰ জগত। পঢ়া-লেখাৰ সময়ত, বা মন ভাল নালাগিলে, পুথিভঁৰাললৈ গৈ বই চাবলৈ ভাল লাগিছিল। গল্প, কবিতা, বিজ্ঞান, আত্মজীৱনী – সকলো ধৰণৰ বই উপলব্ধ আছিল। কোনো এটা কোণত বহি জ্ঞানৰ জগতত ডুব মাৰা – এক অভূতপূৰ্ব অনুভূতি আছিল।

---

অধ্যায় ১০: ঘৰৰ হেঁপাহ – চকুলোৰে নিৰৱতা
প্ৰথম বছৰত, বিশেষকৈ ৰাতি, ঘৰ আৰু মা-বাবাৰ কথা বেছিকৈ মনত পৰিছিল। টিভি, ৰঙা চাদৰ, মাকৰ হাতৰ ৰুটি – সকলো এটা সপোন যেন আছিল। ফোন কল বা পত্ৰ লিখাৰ সময়ত সকলো মন উজাৰি দিছিল। এই হেঁপাহতে শিকিছিল সহনশীলতা আৰু আত্মনিয়ন্ত্রণ।

---

অধ্যায় ১১: প্ৰতিযোগিতা – আগতীয়াকৈ গঢ়া পথ
নৱোদয়ত শিক্ষাৰ বাহিৰেও নানান প্ৰতিযোগিতাত অংশ লোৱা হৈছিল। আন্তঃ বিদ্যালয় কুইজ, বিজ্ঞান মেলা, চিত্ৰাংকন প্ৰতিযোগিতা, ভাষণ – সকলোতে আত্মবিশ্বাস আৰু প্ৰতিভা বিকাশ হৈছিল। কেতিয়াবা জয়, কেতিয়াবা পৰাজয় – কিন্তু সদায় শিকাৰ অভিজ্ঞতা আছিল।

---

অধ্যায় ১২: শৃঙ্খলা – সাফল্যৰ মূল চাবি
নিয়মেৰে ৰাতিপুৱা উঠা, বিছনা গোটোৱা, সময়মতে খোৱা, কিতাপ সাজ কৰা – এই সকলোৰে মাজেৰে জীৱনত শৃঙ্খলা গঢ়া হৈছিল। শিক্ষকসকলৰ কঠোৰ নিয়ম, অভিভাৱকৰ অনুপস্থিতিতো এক নিৰাপত্তা অনুভৱ কৰাইছিল। এই শৃঙ্খলাই ভবিষ্যতৰ ভিত সাজি দিছিল।

---

অধ্যায় ১৩: শেষ বছৰ – শেষ নহয়, আৰম্ভণি
১২ শ্ৰেণী মানেই বিদায়ৰ আশঙ্কা আৰু আবেগ। প্ৰতিটো দিনৰ মূল্য বৃদ্ধি পাইছিল। ফেয়াৰৱেলৰ সাজ-পোছাক, গালত চকুলো, বন্ধুবোৰৰ সৈতে শেষ ফটো – সকলো মুহূৰ্ততে আবেগ লুকাই আছিল। একে সময়ত আনন্দ আৰু বিষাদ বুজা গৈছিল। বিদায়ৰ দিনটোত ‘ভালপোৱা আৰু কৃতজ্ঞতা’ শব্দে স্কুলখন ভৰি পৰিছিল।

---

অধ্যায় ১৪: বাহিৰৰ জগত – নবোদয়ৰ বিচৰণ
স্কুল এৰি যাওঁতে গম পোৱা গৈছিল যে, নবোদয় এজনা শিক্ষাৰ্থীৰ ভিতৰত আত্মবিশ্বাস, শৃঙ্খলা আৰু সাহস গঢ়ি দিছে। কলেজ, চাকৰি বা জীৱনৰ কষ্টৰ সময়তো, সেই অভ্যাসবোৰ সহায় কৰিছিল। নৱোদয়ৰ বন্ধুসকলেও একে যেন আন্তৰিকতাৰে লগত থাকিছিল।

---

অধ্যায় ১৫: আজীৱন নৱোদয় – এটি চিন্তা, এটি গৰ্ব
নৱোদয় এটা বিদ্যালয় নহয়, এটি পৰিয়াল। সাত বছৰৰ যাত্রা সদায় মনত থাকিব। সেই পুৰণি হোষ্টেল, শিক্ষকসকল, খেলৰ মৈদান, বন্ধুবোৰ – সকলো স্মৃতি হৈ হৃদয়ত খোদাই হৈ ৰ’ল।
“এবাৰ নৱোদয়, সদায় নৱোদয়।”

---

উপসংহাৰঃ
নৱোদয় এটি পৰিবর্তনৰ নাম। এটি আত্মবিশ্বাসৰ সূত্ৰ। এটি শিক্ষা আৰু মূল্যবোধৰ ঘাঁহ। যি কোনোদিনো মনৰ পৰা মচি পেলাব নোৱাৰি।

---

Jnv life in English